Τα άλατα Σούσλερ είναι μια ομάδα ανόργανων και λεπτής διάλυσης αλάτων που βρίσκονται φυσιολογικά στο ανθρώπινο σώμα και είναι μέρος της φυσικής του τροφής. Είναι στην ουσία μικροδόσεις κυτταρικής τροφής σε ομοιοπαθητική δυναμοποίηση, συνήθως 6x, για την εύκολη απορρόφηση τους από τον οργανισμό.
Τα Άλατα Σούσλερ (Schussler Salts) που είναι γνωστά και ως βιοχημικά, ιστικά ή κυτταρικά άλατα είναι εύκολα στην χρήση και χορηγούνται είτε ως μεμονωμένη αγωγή, είτε επικουρικά άλλων μεθόδων, ενισχύοντας τα θεραπευτικά τους αποτελέσματα. Επίσης, δίνονται συχνά ως συμπληρωματική υποβοήθεια της ομοιοπαθητικής αγωγής.
Η σύσταση των ανθρώπινων κυττάρων γίνεται από ανόργανα και οργανικά συστατικά τα οποία πρέπει να υπάρχουν για να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες λειτουργίες του σώματος, όπως η αναπνοή, η τροφή και η λήψη υγρών. Η οργανική ανάλυση αίματος και ιστών ενός υγιούς οργανισμού, καθώς και του μητρικού γάλακτος, αποκάλυψε την παρουσία έντεκα ανόργανων αλάτων (βιοχημικά άλατα) και πολλών άλλων απαραίτητων για τον οργανισμό ιχνοστοιχείων.
Ενώ τα κύτταρα μας έχουν την ικανότητα να απορροφούν τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται από το αίμα μας, οι διάφορες ασθένειες προκαλούν μεταβολικές διαταραχές που με την σειρά τους οδηγούν σε διαταραγμένη υγεία. Το άγχος και οι διάφορες άλλες δυσλειτουργίες και παθήσεις του οργανισμού επίσης προκαλούν διαταραχές στον μεταβολισμό. Όταν η ικανότητα του οργανισμού να απορροφήσει τα απαραίτητα στοιχεία εξασθενεί και υπάρχει έλλειψη ή ανισορροπία αυτών των στοιχείων, ο οργανισμός αρρωσταίνει.
Τα άλατα Σούσλερ είναι μια ομάδα ανόργανων και λεπτής διάλυσης αλάτων που βρίσκονται φυσιολογικά στο ανθρώπινο σώμα και είναι μέρος της φυσικής του τροφής. Είναι στην ουσία μικροδόσεις κυτταρικής τροφής σε ομοιοπαθητική δυναμοποίηση, συνήθως 6x, για την εύκολη απορρόφηση τους από τον οργανισμό.
Ενισχύουν την απορρόφηση της τροφής απ’ τον οργανισμό και στην συνέχεια καλύπτουν τις οργανικές ανάγκες του σώματος. Δίνονται σαν υποβοήθεια στον οργανισμό, εξασφαλίζοντας έτσι την βέλτιστη λειτουργία του. Μερικά από αυτά δρουν σαν συντονιστές, ενώ άλλα σαν καταλύτες που ενεργοποιούν πρωτεύοντες και δευτερεύοντες χημικές διαδικασίες μέσα στα κύτταρα.
Η σωστή χορήγησή τους επιφέρει την κυτταρική ισορροπία και κατ’ επέκταση την ομοιόσταση και αποκατάσταση της υγείας του οργανισμού. Επίσης, είναι δυνατοί παράγοντες αποτοξίνωσης και συμβάλλουν στην αποβολή άχρηστων κυτταρικών παραγώγων. Επίσης και στην διάλυση της συμφόρησης των οδών απέκκρισης, που είναι επιβλαβής στην υγεία μας.
Οι ευεργετικές συνέπειες χρήσης των Αλάτων Σούσλερ
Οι συνέπειες του αγχωτικού τρόπου ζωής, όπως η ανησυχία, οι κακές διατροφικές συνήθειες, τα βιομηχανικά αλλοιωμένα τρόφιμα, το μολυσμένο πόσιμο νερό, η ατμοσφαιρική ρύπανση και η ηλεκτρομαγνητική μόλυνση, καθώς και η ελλιπής αποβολή άχρηστων και επιβλαβών προϊόντων του κυττάρου, αποτελούν σήμερα μεγάλες προκλήσεις ακόμη και για τους πιο ενημερωμένους σε θέματα υγείας. Επομένως τα Άλατα Σούσλερ αποτελούν απαραίτους συντελεστές στην διατήρηση της υγείας μας και η ενημέρωση μας ως προς τα οφέλη τους είναι άκρως σημαντική.
Τα Άλατα Σούσλερ είναι ιδανικά για χρόνιες και οξείες καταστάσεις καθώς είναι ήπιας δράσης και μη παρεμβατικά. Λειτουργούν άμεσα, δεν έχουν ανεπιθύμητες παρενέργειες, δεν είναι τοξικά ή εθιστικά και άρα είναι απολύτως ασφαλή. Χορηγούνται ανεπιφύλακτα σε όλους, από βρέφη, έγκυες και θηλάζουσες γυναίκες μέχρι και άτομα τρίτης ηλικίας. Λειτουργούν εξίσου αποτελεσματικά και σε ζώα. Είναι οικονομικά στην αγορά και χρήση τους και άρα απαραίτητα για κάθε σπίτι.
Ιστορική Διαδρομή
Ο Δρ. Βίλχελμ Χάινριχ Σούσλερ (Wilhelm Heinrich Schüssler ή Schuessler) ήταν ένας Γερμανός γιατρός στο Όλντενμπουργκ που ερεύνησε φυσικές θεραπείες και δημοσίευσε τα αποτελέσματα των πειραμάτων του σε γερμανικό ομοιοπαθητικό περιοδικό τον Μάρτιο του 1873, δημιουργώντας έναν κατάλογο από «βιοχημικά άλατα κυττάρων» που παραμένουν δημοφιλή έως τώρα στην εναλλακτική ιατρική.
Τα Άλατα Σούσλερ χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από τον ομοιοπαθητικό Δρ. Σάμιουελ Χάνεμαν (Dr. Samuel Hahnemann), 1755–1843. Στην συνέχεια αναπτύχθηκαν από τον Δρ. Βίλχελμ Χάινριχ Σούσλερ (Dr. Wilhelm Heinrich Schussler ή Schussler), 1821–1898, επίσης ομοιοπαθητικό ο οποίος προχώρησε στην έρευνα τους και τα μετέτρεψε σε ένα αυτόνομο θεραπευτικό σύστημα. Ο Σούσλερ ξεκίνησε την πρακτική του ως ομοιοπαθητικός γιατρός στα 37 του. Καθώς ο πατέρας του δεν μπορούσε να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του, δούλευε ως δικαστικός υπάλληλος στο δημοτικό συμβούλιο του Όλντενμπουργκ (Oldenburg) στην Γερμανία. Με μεγάλο ενθουσιασμό εκπαιδεύτηκε μόνος του σε πολλούς τομείς και με σιδερένια βούληση μελέτησε έξι ξένες γλώσσες όπως λατινικά, ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ισπανικά τις οποίες μιλούσε και έγραφε άπταιστα.
Ο Σούσλερ επηρεάστηκε από τις θεωρίες ορισμένων μεγάλων σύγχρονων φυσιολόγων της εποχής του, κυρίως των Βίρχοου και Μόλεσοτ (Virchow & Moleschott), οι οποίοι έκριναν ότι το κλειδί της συστημικής υγείας ήταν η διατήρηση της κυτταρικής υγείας του οργανισμού. Τότε και για πρώτη φορά, ο Σούσλερ πήρε την επιστημονική επιβεβαίωση για αυτό που είχε υποψιαστεί από καιρό δηλαδή ότι οι διαταραχές σε επίπεδο μικροοργανισμών στο σώμα προκαλούνται από ανεπάρκεια σε μέταλλα.
Την δεκαετία του 1870, ο Σούσλερ μελέτησε τα συστατικά των οργάνων, κυττάρων και ιστών από στάχτες καύσης και διαπίστωσε ότι ο κοινός παρονομαστής όλων των μορφών ζωής, φυτών, ζώων και ανθρώπων, ήταν τα 11 άλατα που γνωρίζουμε σήμερα. Ανακάλυψε ότι οι ανεπάρκειες σε ένα ή περισσότερα άλατα μπορεί να εμποδίσουν την καλή λειτουργία των κυττάρων, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και πυροδοτώντας την έναρξη μηχανισμών ασθένειας του οργανισμού. Έτσι, συνειδητοποίησε ότι η βάση υγείας του οργανισμού ήταν η κυτταρική διατροφή.
Αρχικά, προσδιορίστηκαν 12 κυτταρικά άλατα ενώ από το 1887 και μετέπειτα, πραγματοποιήθηκε μια διόρθωση λάθους κατόπιν της έρευνας περί βιοχημικών κυτταρικών αλάτων του Γκούσταβ βον Μπούνγκε (Gustav von Bunge). Ο Σούσλερ αφαίρεσε το θειούχο ασβέστιο (Calcium Sulfuricum) και από εκείνο το σημείο και μετά, εργάστηκε με 11 κυτταρικά άλατα που επαρκούν πλήρως για να θεραπεύσουν όλες τις ιάσιμες ασθένειες χωρίς την λήψη φαρμάκων. Παρ ‘όλα αυτά, σήμερα πολλοί, λανθασμένα εξακολουθούν να αναφέρονται στα πρωταρχικά 12 ή μερικές φορές ακόμη σε 24 ή παραπάνω άλατα. Αν και τα ονομάζουν Σούσλερ, όχι μόνο δεν είναι, αλλά είναι αντίθετα και με την άποψη του.
Αν και ο Σούσλερ ήταν πολύ πετυχημένος ομοιοπαθητικός για πολλά χρόνια, δεν ήταν απόλυτα ευχαριστημένος με αυτήν την μορφή θεραπείας. Τον ενοχλούσε η τυχαιότητα χρήσης σκευασμάτων που έκανε την ομοιοπαθητική όλο και πιο περίπλοκη. Έτσι, καθώς ερευνούσε ακούραστα τα άλατα, αργά και σταθερά απομακρύνθηκε από την ομοιοπαθητική.
Η έρευνα του, του αποκάλυπτε όλο και περισσότερο, ότι η σαφήνεια και η απλότητα των νόμων της φύσης στην ολότητα τους, ήταν εμφανείς. Οδηγούμενος από αυτό, έψαξε όλο και περισσότερο για δραστικές θεραπευτικές μεθόδους με στενά όρια και που δεν απαιτούσαν μεγέθυνση σε σταθερή βάση.
Το 1873, ο Σούσλερ δημοσίευσε τα πρώτα του ερευνητικά αποτελέσματα σχετικά με την νέα θεραπευτική του μέθοδο, προκαλώντας αίσθηση που άφησε εποχή στον κύκλο του. Ένα χρόνο αργότερα, έγραψε τα εξής στο βιβλίο του “Μια συντομευμένη θεραπεία” (“Eine abgekürzte Therapie”): Θεραπείες που έχουν τόσο ελαστικά όρια, και μπορούν να ενσωματώνουν νέα φάρμακα ανά πάσα στιγμή, είτε διατηρώντας είτε απορρίπτοντας παλιά φάρμακα, δεν μπορούν να παρέχουν τη βεβαιότητα που είναι απαραίτητη για τους ασθενείς και για τα φάρμακα ώστε να θεωρούνται επιστημονικά”. Είναι αυτονόητο ότι η δήλωση αυτή δεν είχε την εύνοια των συναδέλφων του στην ομοιοπαθητική.
Οι διαφορές μεταξύ κυτταρικών αλάτων και ομοιοπαθητικής
Για να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα, ο Δρ. Σούσλερ προτιμούσε να χορηγεί τα διάφορα άλατα σε μοριακή μορφή. Τα άλατα παράγονται σύμφωνα με την ομοιοπαθητική μέθοδο τριβής, καθιστώντας τα εύκολα απορροφήσιμα από τα κύτταρα. Το γεγονός ότι τα άλατα κονιορτοποιούνται με τον ίδιο τρόπο όπως τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, δυσκολεύει ορισμένους ομοιοπαθητικούς να διαχωρίσουν τις δύο μεθόδους.
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι η ομοιοπαθητική τείνει να χρησιμοποιεί υλικά που είναι ξένα στο ανθρώπινο σώμα, συχνά, ακόμη και δηλητήρια. Η βιοχημεία ωστόσο χρησιμοποιεί μόνο τα δομικά στοιχεία του ιδίου σώματος. Αυτός είναι ο λόγος που η βιοχημεία αναφέρεται ως «μέθοδος θεραπείας κορεσμού» ή ακορίας κατά τον Ιπποκράτη. Ο Δρ. Σούσλερ συνεχίζει λέγοντας ότι «η θεραπευτική του μέθοδος εξισορροπεί άμεσα τις διαταραχές του σώματος που προκύπτουν από την έλλειψη ανόργανων ουσιών, δηλαδή κυτταρικών αλάτων, μέσω από ομοιογενείς ήτοι συγγενείς ουσίες. Αντίθετα, η ομοιοπαθητική επιτυγχάνει έμμεσα τους θεραπευτικούς σκοπούς της μέσω ετερογενών ήτοι διαφορετικών ουσιών».
Διαγνωστική Προσώπου
Κουρτ Χικετιέρ
Στην βιοχημική μέθοδο θεραπείας με άλατα, ο Δρ. Σούσλερ ανέφερε επανειλημμένα την διάγνωση προσώπου, αφιερώνοντας ένα ολόκληρο κεφάλαιο σε αυτήν στο βιβλίο του “Μια συντομευμένη θεραπεία”. Όπως μπορούμε να αντιληφθούμε, ο Δρ. Σούσλερ αναφερόταν στην διάγνωση της ασθένειας με βάση τα σημάδια του προσώπου. Κατέκτησε την βασική δομή της διαγνωστικής προσώπου σε διαισθητικό επίπεδο και έδωσε ακριβείς και πρακτικές οδηγίες. Παρότι, δεν έκανε ακριβείς δηλώσεις σχετικά με τα επιμέρους χαρακτηριστικά του προσώπου, έγραψε ωστόσο για τις εξαιρετικές επιδράσεις που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη βιοχημική θεραπεία εάν συνταγογραφούνταν σύμφωνα με την διάγνωση του προσώπου.
Ο Κουρτ Χίκετιερ (Kurt Hickethier ), Γερμανός ιατρός εναλλακτικών θεραπειών, πήρε τις βασικές σκέψεις του Σούσλερ και από το 1910 και μετά, ακούραστα και με μεγάλη αφοσίωση, ξεκίνησε έρευνα για την διαγνωστική προσώπου. Του πήρε τουλάχιστον μια δεκαετία πριν δημοσιοποιηθεί με τα ευρήματά του. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αρρώστησε με ελονοσία και τη μη θεραπεύσιμη νόσο του Μπεχτέρεφ (Bekhterev’s). Αυτό του επέτρεψε να δοκιμάσει την αποτελεσματικότητα της διαγνωστικής προσώπου και των κυτταρικών αλάτων στον εαυτό του. Η ασθένεια πέρασε σε ύφεση και έζησε χωρίς συμπτώματα για άλλα 40 χρόνια.
Ο Χίκετιερ, συνιδρυτής της τοπικής Βιοχημικής Ένωσης, πραγματοποίησε για πρώτη φορά την διαγνωστική προσώπου με μεγάλη επιτυχία το 1921 κατά τη διάρκεια “δοκιμών μεγάλης κλίμακας” στο Χαλ ον Σάαλε (Halle on Saale). Η διαγνωστική προσώπου μαγνήτισε χιλιάδες ανθρώπους σε σύντομο χρονικό διάστημα και ο αριθμός μελών της Βιοχημικής Ένωσης αυξήθηκε σε περίπου 10.000 μέλη μέσα σε ένα μόλις χρόνο.
Στη συνέχεια, όμως, δυσκολίες ακολούθησαν με γρήγορη διαδοχή: Ο φθόνος και οι ίντριγκες δυσκόλεψαν την ζωή του Χίκετιερ, οπότε, γύρισε τελικά την πλάτη στην Βιοχημική Ένωση και αφιερώθηκε στην εργασία του ανεξάρτητα και σε απομόνωση. Όλα όσα έχουν δημοσιευτεί ή ειπωθεί για την διαγνωστική προσώπου από το 1925 και μετά, πηγάζουν άμεσα ή έμμεσα από τον Χίκετιερ.
Τι είναι η διαγνωστική προσώπου;
Μεμονωμένα σημάδια του προσώπου εκφράζονται με αλλοιωμένους χρωματισμούς ή διαφορετικοί τύποι γυαλάδας και δομικές αλλαγές στο δέρμα. Τα πιο σημαντικά διαγνωστικά σημεία προσώπου είναι οι χρωματισμοί και οι γυαλάδες Αυτά τα σημεία μπορούν να μελετηθούν καλύτερα όταν επικρατούν καλές συνθήκες φωτός ημέρας. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι αρκετά εύκολο να οριοθετηθούν οι επιμέρους τύποι γυαλάδας που είναι σημαντικοί, όταν γίνεται η διαγνωστική προσώπου. Έτσι θα γίνει σωστά η διάκριση μεταξύ μιας ζελατινώδους, μιας λιπαρής ή κάποιου άλλου είδους γυαλάδας.
Δυστυχώς αυτό δεν μπορεί να γίνει με επιτυχία μέσω φωτογραφιών γιατί η σημερινή φωτογραφική τεχνολογία ουσιαστικά αδυνατεί να “πιάσει” αυτές τις λεπτομέρειες ούτε να μεταφέρει αυτά τα ευρήματα από φωτογραφία σε διαγνωστική προσώπου! Τo μόνo που μια φωτογραφία μπορεί να αναπαράγει αρκετά καλά είναι ορισμένες δομικές αλλαγές στο δέρμα, που όμως παίζουν δευτερεύοντα ρόλο στη διαγνωστική προσώπου. Έτσι, η χρήση φωτογραφιών αναπόφευκτα θα θέσει την διαγνωστική προσώπου σε λάθος δρόμο με ανυπολόγιστες βλάβες, αφού η λανθάνουσα συνταγή δεν θα φέρει την ίαση! Για κάθε σοβαρό θεραπευτή, η αξιόπιστη αναγνώριση των ελλείψεων που αναγράφονται στο πρόσωπο, θα πρέπει να είναι η ύψιστη προτεραιότητα και ο λόγος που η διαγνωστική προσώπου πρέπει να γίνεται πάντα αυτοπροσώπως.
Ο ίδιος ο Χίκετιερ είχε ήδη δώσει μεγάλη σημασία στην ευσυνείδητη διάδοση της διαγνωστικής προσώπου αλλά κυρίως στην υψηλή ποιότητα εκπαίδευσης. Μόνο ιδιαίτερα καταρτισμένοι μαθητές που είχαν ολοκληρώσει το εξαετές εκπαιδευτικό πρόγραμμα της σχολής του, ήταν εξουσιοδοτημένοι να αυτοαποκαλούνται “Ζόνερ” (Sonner). Ο όρος αυτός στα γερμανικά σημαίνει “κομιστής του ήλιου” και σχετίζεται στενά με τον παλιό γερμανικό όρο “Gesonntheit” ή, στα σύγχρονα γερμανικά, “Gesundheit” = “υγεία”. Μόνο ένας “Ζόνερ” είχε εξουσιοδότηση να διδάξει μαθήματα διαγνωστικής προσώπου.
Οι Συνεργάτες του Χίκετιερ
Δρ. Φρέντριχ Ντέπκε
Πιστοί συνεργάτες βοήθησαν ολόψυχα τον Χίκετιερ στο έργο και την έρευνά του. Οι αδερφές Λουίζ και Σαρλότ Ντέπκε (Luise & Charlotte Depke) ήταν οι κοντινότεροι συνεργάτες του από τη δεκαετία του 1930 και μετά και ήταν οι μόνες που παρέμειναν πιστές στον Χίκετιερ όταν του απαγορεύτηκε για πολιτικούς λόγους από το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα να ασκεί το επάγγελμά του. Τα δύο σανατόρια του κατασχέθηκαν, ενώ το ίδιο συνέβη και στα βιβλία του που αργότερα καταστράφηκαν. Το 1947 μετά την εκδίωξη και καταδίωξη του από την σοβιετική κατοχική δύναμη στην Ανατολική Γερμανία αναγκάστηκε να διαφύγει στην Δυτική Γερμανία. Εδώ έκανε μια νέα αρχή με τους πιο πιστούς συναδέλφους του και το 1951 σε άνοιξε την νέα του κλινική και άρχισε να διδάσκει και να θεραπεύει ξανά.
Στις 2 Φεβρουαρίου 1958, και λίγο πριν από την ολοκλήρωση του νέου κέντρου στο Κέμμεναου (Kemmenau) της δυτικής Γερμανίας, ο Χίκετιερ πέθανε. Οι αδερφές Λουίζ και Σαρλότ Ντέπκε συνέχισαν το έργο του, παραμένοντας πιστές στις αρχές του και μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις τους στον ανηψιό και γιο του αδερφού τους, Φρίντριχ Ντέπκε (Friedrich Depke). Ο Φρίντριχ που μετακόμισε μαζί τους σε ηλικία τεσσάρων ετών και αργότερα υιοθετήθηκε από την θεία του Σαρλότ, ήταν πάντα ασθενικός και είχε υποβληθεί σε κάθε εφικτή θεραπεία, αλλά χωρίς αποτελέσματα. Αυτό άλλαξε όταν μπήκαν στην ζωή του τα Άλατα Σούσλερ.
Μεγαλώνοντας με την γνώση των Σούσλερ και Χίκετιερ, ο Φρίντριχ αποφάσισε σε μικρή ηλικία να σπουδάσει βιοχημεία και διαγνωστική προσώπου για να βοηθήσει τους ασθενείς και άπορους. Ως “Ζόνερ” είναι ο νόμιμος συνεχιστής των αυθεντικών βιοχημικών αρχών των Αλάτων Σούσλερ και εργάζεται στο παγκοσμίου φήμης Κέντρο Φυσικοπαθητικής του στο Κέμμεναου Γερμανίας, με μεγάλη επιτυχία. Εδώ και δεκαετίες κάνει ό, τι περνά από το χέρι του για να διδάξει την γνώση αυτή σύμφωνα με τα υψηλά πρότυπα ποιότητας του Χίκετιερ. Προωθεί την διάδοσή της θεραπείας και την διασφάλιση της ποιότητάς των αλάτων, έτσι ώστε αυτή η θεραπεία και τα άλατα να είναι διαθέσιμα με τον σωστό τρόπο και υψηλή ποιότητα και στις επόμενες γενιές. Έχοντας στην κατοχή του και τις άδειες ευρεσιτεχνίας του Χίκετιερ, θεωρείται ο “ειδήμων της διαγνωστικής προσώπου και των αλάτων Σούσλερ” παγκοσμίως.
Το 2019, και μετά από μια σειρά διεξοδικών και πολυήμερων σεμιναρίων, η Ξένια Ιωαννίδου το πρώτο άτομο Ελληνικής καταγωγής παγκοσμίως που κατέχει πτυχίο διαγνωστικής προσώπου. Τα γνήσια σε ποιότητα άλατα Σούσλερ που έχουν την έγκριση του Φρίντριχ Ντέπκε, είναι διαθέσιμα στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα.
Τα άλατα Σούσλερ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία μιας πολύ μεγάλης ποικιλίας παθήσεων. Για λεπτομέρειες του κάθε άλατος παρακαλώ απευθυνθείτε στο κάθε είδος στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα.
Ξένια Ιωαννίδου
Ιδρύτρια & Master Teacher Εναλλακτικών Θεραπειών
GrecoDow® & GrecoMastery® Educational Systems
